Bu öylesine bir hikaye
'Bir mart kanadinda çigliktir simdi sana sevdam' benden geçer senden vazgeçemem...
PEKI SEN...(?) Neden hiç tükenmiyorsun...(?)
Ask aslinda bir yanilsama degil midir?
Sizin bir ask hayaliniz vardir ve begendiginiz kisiyi getirip o hayalin ortasina oturtursunuz.
O hayale uygun olup olmadigina bakmaksizin.
O'na roller biçer, huylar dikersiniz.
Gerçekle hayal iç içe geçmeye baslar.
Aslinda asik oldugunuz , kurguladiklariniz midir?
Birini; yaldizlari kazindiktan sonra ortaya çikan tüm çiplakligi, defolari, travmalari ile de sevebilmek henüz yaslanmamis zamanlarin isi midir?
Safliginizin henüz güvensizlikle yer degistirmedigi yaslarda mi kendini kosulsuz aska birakir insan?
O zamanlarda mi yigit bir savasçi gibi karsisina çikan engellerle korkusuzca ve sabirla mücadele edebilir? Bense, bir savasçinin kilicini topraga saplayip artik pes ettigini söylemesi ne demek biliyorum...
Bu sabah her zamankinden erken uyandim.
Gözlerimin içine bakacak birini ariyordum ben.
Merak edecek, sahiplenecek, özleyecek.
Iste benim kadinim diyerek gururla elimi tutacak birini.
En hasin kavgalardan sonra bile tutkuyla sevisebilecek, ufak bir rüzgarda, iskambil kagitlarindan yapilan evler gibi iliskiyi yikima sürüklemeyecek birini.
Ask ve sevgi büyümek için emek ister.
Birlikte emek harcayabilecegimiz; ayni yolda, ayni amaç için yanyana yürüyebilecegim birini ariyordum ben.
Birimiz yoruldugumuzda, digerinin huzurla dinlendirdigi bir iliskiyi bulmak imkansiz miydi?
Birimiz bir tasa takilip düsmeye basladiginda, digerinin tutabilecegine güvenmek çok mu zordu?
Çok mu yüksekti beklentilerim?
Neyin dogru neyin yanlis oldugunu kim bilebilirdi?
Bir tarafta beklentiler, bir tarafta gerçekler birbiriyle kiyasiya çarpisiyordu.
Gerçegin acimasiz soguklugu iliklerime islerken, kalbim inatla isaretlere inanmami söylüyordu.
Israrla -bir iliski nasil baslarsa öyle gider- inancini aklimdan silmeye çalisiyordum.
Kendimle savasiyordum.
Bir insani bu kadar çok hayatimda isterken, ne kadar direnç gösterebilirdim?
Nereye kadar kendime engel olabilirdim bu maceraya atilmamak için?
Sonunda karar verdim.
Isaretlere ve yalanlara inanacaktim.
Soguk bir Subat günü bulusmaya karar verdik.
Gözlerimdeki isilti, yaptigimi onaylar gibiydi.
Dogru veya yanlis bir seçim yapmistim.
Sonu ne olursa olsun, davranisimla baristim ve kendimi kaderin bana çizdigi yola biraktim.
.......................................................................
O geceye ait her ani tüm gerçekligiyle yasamak, hafizama hapsetmek istiyordum.
Asansörle odaya çikarken geçen birkaç dakika, birkaç saat gibi gelmisti.
Kendimi binbir gece masallarindaki Sehrazat gibi hissediyordum.
Kalbim biraz sonra yerinden firlayip uçacak bir kus gibi çirpiniyor, nefes almakta zorlaniyordum.
Odanin kapisina geldigimizde, konusmak zorunda kalsam kendi sesimi duyamayacak gibiydim ama içeri girer girmez mucizevi bir sekilde rahatladim.
.....................................................................
Yüzün; hala unutmadigim o sevgili, ince soluk, hüzün abidesi...
Her bir çizgisi olusurken yaninda olmadigim yüzün; hiç degismemis!.
O yüzü kanatlarimin arasina alip, gözlerimle oksamak isterdim.
Bunu her sabah ve her gece bir ayin gibi,sevgiyle yaparak; insan gibi yasamak, yaslanmak isterdim.
Yaninda seninle zerre zerre doyumsayarak.
Yüzümü, teninde dolastirmaya kiyamaz ??
Incitmekten korkar gibi; yüzünde sadece solugumu gezdirirdim.
Yaninda olsaydim keske; söyleyemedigim, erteledigim her ne varsa; hepsini sana söylerdim.
Utanmazdim; arsiz olur, ne düsünürsen düsün yinede hissettiklerimi bil isterdim.
Bos vermislige siginir seni; çocugum gibi, annen gibi, kadinin gibi, dostun gibi severdim.
Seni böyle sevmekten korkmazdim.
Senin yüzünden bu sehrin ve bu denizin tutsagi olurdum.
Birakip gidemiyorum kalmalarimi...senden geriye kalanlarimi dökerek yasamak!...
Ne zor bilmiyorsun, ne zor seni düs'lemek günler geceler boyu?...
Hiç düsünmedin degil mi; Istanbul' a neden martilarin bu kadar yakistigini?
Neden bu sehirde martilarin bu kadar çok sevildigini hala anlayamadin...
Gökyüzünde uçan her marti, bu sehirde bir insanin sevdalisidir.
Bu sehirde, sevdiginin askina doyamadan ölen, bir martiya dönüsür/mü?
Ne insanlar; martilar yüzünden bu sehirden vazgeçebilir…
Ne de martilar sevdalilari yüzünden bu sehirden gidebilir...
Birazdan; çocuk kahveni getirecek.
Masana konmus beni görünce sasiracak.
Ilkin; sandalyeyi kirletecegimi düsünecek.
Kararsiz kalacak; beni kovmak isteyecek.
Ben, o bana daha elini kaldirmadan uçacagim.
Ürküyorum artik insanlardan, korkuyorum.
Martilar bana gülüyorlar,deniz ve mehtap da...!
Olsun, uzakta durmak; bana hüzünlü bir huzur veriyor.
Simdi çigliklarini duyuramayan bir marti olarak karsindayim.
K arsina konmus bir martiyim iste.
Ne yapacagini sasirdin. Bana bakarak; kocaman gülümsedin.
Gülümsemeni görmeyi öyle özlemisim ki…
Diger masadaki insanlar da senin kadar saskin.
Bana bakiyorsun, kanatlarimi topladim karsinda...
Griye çaliyor kanatlarimin uçlari, paslandim sensizlik rutubet yaratiyor ben de.
Gözlerim hala seni görünce parliyor, civl civil oluyor gözbebeklerim, gözbebeklerine dalinca.
Bak basim dimdik, dudaklarim turuncu.
Burun deliklerim hala nokta kadar.
Dudaklarina daliyorum ve onlari hissetmeyi istiyorum dudaklarim da.
Seninle yapmayi özledigim ne çok sey var aslinda!...
Mesela kahvalti;hatirladin mi sevgili sen sabah kahvaltida süzme yogurt yersin!
Herkes kaymak tereyag sürer ekmegine,ama sen süzme yogurt...
Domatessiz bir sabah ögünü senin için çaysiz kahvalti kadar degersiz!
Günes vurunca yüzüne ben o yüzdeki çizgilere bakarim...
Düsünürüm;her birinde yasanmisligin izlerini gözlemlerim.
Ve bir daha anarim seni ne denli güçlü sevdigimi.
Oysa senin aklin o arada yapacagin günlük islerdedir...
Ama karsilasinca bakislarimiz;bana öylesine içten gülümsersi ki...!
Ahh iste ben onlari ne kadar özlerim.
Kahve severim ben uyanir uyanmaz tuttururum kahve diye!
Ama sen; bana önce kahvalti yapmayi, çay içmeyi, ne kadar kolay ögrettin sevgili...
Simdi artik kahveyi yalniz içmek bana ne kadar zor geliyor bilemessin!...
Yok ki seninle karsilikli kahve ve sigara içmenin o müthis keyfi,yalniz içtigim kahveler de!...
Sensiz yaptigim hiç bir seyin tadi yok sevgili yok...!
Sabaha kollarinda uyanmanin güveni baska nerede bulunur sevgili nerede söyle?...
Müsfik sefkatli arzulu o sevgi dolu buse'nin bana kattigi,sana kattigi o haz!
Hakliyim degil mi? Hakli oldugumu bilmek; ne sana ne bana birsey katmiyor su an...!
Yollardan da yillardan da nefret ediyorum,bizi ayiran herseyden nefret ediyorum.
Ayaklarimdan biri, arkandan kosarken, gerçeklerimden kaçarken, yedigim tastan incinmisti.
Topalliyorum yürürken hala...
Bana bakma öyle dik dik...
Nasil canim yanmisti ne kadar üzülmüstün!...
Ben senin üzülmene üzülmüstüm en çok...
Kanin kirmizisini; denizin tuzu bile silemedi.
Oysa bilmiyorsun sevgiyle baktigin bu Marti,senin kadinin...!
Iste kahven de geliyor. Yudumla ve bana iç…
Askima iç,hasretime denize Istanbul'a en çok da kollarindan uzak olusuma iç...!
Zerrelerime iç sana olan tutkuma arzuma iç...
"Ikimizde mahkumuz deli adam. Ama bir farkimiz var.
Sen kendi hücrende bir köle.
Ben kendi hücremde bir azap kusu...
Artik yoruldum. Islandim. Simdi gitmeliyim ve seni benimle yalniz birakarak."
Uçmaliyim…ölüyorum. sensiz..görmeni istemem
Tek çigligim kalmali düserken tepemde ki kirmizi tüy...
Bu öyle bir sevda ki dinine yandigim hem çok kirmizi hem çok Mor
Belki de çok Hergele tam sana ve bana göre tipki Istanbul gibi
Sen beni ne kadar sevdigini farketmesen de...!
Seni seviyorum…
ŞAH-IKARGA
