HEP İÇİMDE YÜRÜR İÇİMDE SAKLADIKLARIM




hep içimden yürür içimde sakladıklarım
oğlum yeni taşındı Tarabya sırtlarına.
çıkıp baktığımda evin terasından,
gördüm ki eski bir köy uzanmakta yamaçtan...
adı zamanla bir çok kez değişmiş besbelli
şimdilerde olmuş cumhuriyet mahallesi
yokuş yokuş bir semt tarabya, hepsinin çiçekten isimleri
karanfil, menekşe, begonya, lale, sümbül, hanımeli
mis gibi süzülmekte burnuma burnuma cilveli esintileri
horoz sesleri karışırken semaya, gelir kulağıma
uzaklarda havlayan köpek sesleri.
çok sevdim ben bu yeni mahalleyi
bir ezan böldü düşüncelerimi ve bir anons yükseldi minareden
hakkın rahmetine kavuşmuş 93 yaşındaki Tahsin efendi
dudaklarımda fatiha göz pınarlarımda yaş
bende veda ettim asırlık Tahsin Amcaya.
zat-ı muhteremi hiç tanımasam da...
hep böyleydi eskiden, hatırlar mısınız? bilmem
semt sakinlerinden biri kavuştumu hakkın rahmetine
tanıyan tanımayan giderdi cenazesine
içten gönülden bir rahmet ve fatiha ile uğurlanırlardı
o son yolculuğa.
hatırlarım ben hala bakkalımız Nihat Amca
kasabımız Recep Amca, Manavımız Osman Amca
hep böyle uğurlandılar o son yolculuğa
bir anda dalıp gittim hatıralara, sokağımızın köşesinde Aysel Abla
yepyeni bahçe içinde şirin mi şirindi evleri
ve kızkardeşi Zuhal abla, dillere destan güzelliği hala aklımda
bir de anneleri vardı korkunç hikayeleriyle...
rahmetli Yaşar hanım teyze...
ve annemin hepsi anne gibi arkadaşları
Sevim abla, Günser abla, Nevin abla,
aslında hiç biri kaybolmadılar hala bende hepsi
canlanmaları onları hatırlamama bakar
hemen etrafımdalar...
!!!...!!!
böyle erken mi kesilecekti sözüm tam da burada
ah olmasaydı keşke şu çağ dışı kalmış medeniyet
bunca medeniyetsizliğe sebep
zırt pırt çalan telefonlar, uyarılar, bildirimler
hepsi ne kadar uzak bana geçmişin sıcaklığında
ne kadar çok gidiyorum hiçbir yerlere olur olmaz saatlerde
sahi hayat dediğimiz bu yolculuk ne kadar da tuhaf
hatıralarımızı çıkartsak, geriye ne kalırdı hayatlarımızdan?...
hiç sordunuz mu kendinize...!
nerede şimdi o eski beyefendiler, hanımefendiler?...
bakkal amcalar, kasap amcalar, teyzeler, ablalarr
hepsi birbirinden değerli komşular, dostlar...
nasıl da dijitaliz hepimiz...!
nasıl da alıştık hiç yadırgamadan bu garip dijital sanal ortama
kar tanelerine saldım düşleri, nemli soğuk bir pazar akşamı
sessiz gölgeler, sessiz arkadaşlarım
elbet bir gün benimde kalacak gönüllerde adım
ama bu akşam buruk şarap tadındayım.


Şah-IKaRgA - Mihrişah Azaklı
25 Ocak 2015
Geneve 19:36

Desem ki....

Dursam mı bir yerde, durakalsam mı gücüm yetmediğinde...
Bir tarafıma bir sızı saplanmışken?
Avuçlasam mı hasreti, yoksa kucak dolusu sarılsam mı? Ağlasam mı dudak kıvrımlarıma inerken yaşlar, ya da bir tebessüm alıp 3 kuruşa, taksam mı gözlerime?
Kanayan güller mi dersem demet demet bilmem ki beyaz güllere inat.
Ya da şu dertlerimi bastırıp sabrımın en sabırlı yerine, alıp başımı gitsem mi?
Ölümü sevsem mi yoksa yaşarken yaşadıklarımdan vazgeçip, Ya da sıkıp yumruklarımı rest mi çeksem göğsümü gere gere ölüme... Sussam mı sesim çığlığa dönüşmüşken isyanlarımdan bir akşamüstü, Yoksa sabahımı beklesem onca yıldız inerken günün koynuna yavaş yavaş... Bende mi gitsem bırakıp ta her şeyi sevdasına koşan mecnun misali, Yoksa firavun gibi tövbemi etsem tüm günahlarıma ölüm düşerken başucuma... Vedaları sevmem deyişimden mi aklına gelmişti usulca çekip gitmek... Yoksa planlı bir eylem miydi bu? İzin ver bende uzanayım içim titremişken sonbahar da toprağın koynuna, Ya da sende bırakma sonbahar diye, olsun yine de sonu bahar ya... Konuşmak; ihanet bir san'attır sadakatse zanaat biri zamanla öğrenilir diğerine, yetmez saat... Kefen cebine kürekle para hazirlamakta o Mhrisah! Arkasi Israfil, önü Azrail Sag cenupta da son melek ...sana kalansa biraz toprak bir kürek ...Ya hiç olacak,ya raziysan "çeyrek" birak herseyi Münker ve Nekir'e Göm bakalim Mihrisah... Tükenerek... Hakkımda:Yasam bana verilmis bir sans ve hayat çok güzel... öyle bir ilişkiye tutulursunuz ki,ne sevebilir,ne terkedebilirsiniz.. kör kütük bağlanırsınız..en güzel yıllarınız,acı tatlı hatıralarınızın ortağı olur.. iç çekişlerin nedeni,yazıların ilhamı,sohbetlerinizin konusu olur çok zaman.. göz yaşlarınızda,bilinçaltınızda,kahkahalarınızdadır.. korkunca saklandığınız sığınak,çarpinca öptüğünüz bir bayrak.. sevdamızdır taşıdığımız riyasız ve çıkarsız.. karşılıksızdır,sınırsız ve nihayetsiz.. "ölmek var,dönmek yoktur". gün gelir anlarız,içten içe bir seylerin kanadığını.. tutkulu sevdaların gizli hançerleri başlar parıldamaya.. şurasından burasından eleştirmeye koyuluruz.. tutkulu ilişkilerde ihanetin bedeli ölümcül olur biliriz.. içimizde bir yerlerde giderek büyüyüp gelişen gür bir ses duyulur.. "ya sev böyle,ya terk et" !.. diye son avazıyla... o zaman daha bir farkındalıkla anlaşılır,bir çaresiz "aşktır" bu yaşadığımız.. *ne onunla olur,ne onsuz*... Ve anlar insan yasamin ne denli kiymetli oldugunu...!

SESSIZLIK

SESSIZLIK;

Sessizliğim bir kabuğun kırılmış gürültüsü simdi.
Denizindeki her bir çizgi, soluklaşmış...
Bir çocukluğun kirpikleri gibi açılıp kapanır kapatir kapilari. Sonrasını düşünmeyi keserim aniden...
Aniden, yaşadıklarım çok uzamış bir yol gibi biter.
Gövdemden kopan gölgem, yüzüme yansır...
Ayrılık bir kapının bekçisi, bu son baharı hiç unutturmayacak. Şimdi kanımda dolaşan, düş kırıntılarıyla boyadığım sakinliğim.
Demir bıçak, tüpsüz derinlik...
Siyah hüzünlerimle ben asmalara bagladim bag bozumlarimi Kopmuş damarlarim
Hazinesiz sandıklar da kaniyorum...
Kendim için batık bir gemi silüeti seçtim.

Genevre kayip bir gün...

Mihrisah Azakli

Eski zaman uçakları

Eski zaman uçakları
Hiç duydunuz mu, hiç dinlediniz mi? Bir gece yolculuğunda bir ara yola saptınız mı hiç? Duruverdiniz mi orada öylece? İndiniz mi arabanızdan aşağı? Hayır mı? O zaman ben anlatayım size neler olacağını. Önce sağır olduğunuzu düşüneceksiniz. Acele etmeyin, bekleyin. Sessizliğin sesi sarıverecektir sizi yavaşça. Ve birdenbire fark edeceksiniz gecenin daha önce hiç duymadığınız seslerini. Bir yaprağın açılırken çıkardığı ses, bir böceğin sesi, uzaklarda öten bir baykuşun sesi. Ben küçükken bir gece dedem demişti ki; yeterince sessizse ortalık ve yeterince dikkatli dinlemişsek duyabiliriz yıldızların sesini... Evinizde bile başarabilirsiniz bunu. Gecenin ilerlemiş saatlerinde trafik gürültüsü durduğunda fark edeceksiniz evinizdeki ´sessizliğin sesini´. Son sayım gününü hatırladınız mı? Geçen bir arabanın ne kadar gürültü yaptığını? Peki hiç kendi içinizde yaşadınız mı, duydunuz mu kendi ´sessizliğinizin sesini´? Sessizlik terk ediş değildir, sessizlik kaçış değildir, sessizlik teslimiyet değildir, onaylamak da değildir hiç bir zaman. Fark ettiniz mi? Sessizliğin bir başkaldırı, bir direniş, bir çığlık olduğunu, bir sitem, bir reddediş olabildiğini duyabildiniz mi?