BAŞLIK Paragraf devam.........





Gölgesiz Gece

gölgesiz gece
gece kimi çağırıyor?
sessiz ve soğuk
elleri ürpertiyor karanlığın,
siyah kanatları açılmış...
bir kadının saçlarını tarıyor
aheste dalgın uzaklardan fısıltılar geçiyor
uzaklardan dalga dalga sahile dökülüyor
gecenin nefesi soğuk
kırık dökük tahta sandalyeler kalmış sahilde
çiğ yağıyor üzerlerine
gece soğuk esiyor nefesi tahta masalara çarpıyor
dağılıyor gecenin pusu yavaşça
ağır adımlarla çekiyor eteklerini
toparlıyor telaşsız
telaşla yırtmaya çalışırken
sabah gecenin karanlığını,
ağırdan alıyor- gece gidişini.
sanki ertelemek ister gibi...
uzaklarda tek tük balıkçı kayıkları
ağ atıyor denize
derinde hangi balık bekler balıkçısını
o saatte denizde
hem de o kadar derinde
karanlık denize bir şey düşüyor
denizin yüzü tebessümleniyor
o geniş tebessüm sahile kadar- yayılarak geliyor.
düş mü geceye tuzak?
gece mi düş'e tutsak?
karanlıkta bir el
sabah arıyor
yarasa kanatlı umutsuzluk
yeisle çırpınmakta
el yordamı buluşuyorlar sahilde
sabah umutları aydınlığa taşıyor
el-ele ayrılıyorlar geceden
karanlıktan
gece kendi karanlığına tutsak
kör gözleri var
baksa da görmeyen
umudun çanları geceye çalıyor
bir yılan doğuyor sabaha
vefasızlıktan yıldırımlar düşüyor
sevdaların umuduna
elektrik direkleri çaresiz
sarı ışıkları ölgün solgun titreşiyor
kızıl renkli titreyişler takılıp kalıyor
uzaklarda mor gerdanları uzanıyor dağların
karşı kıyılarda derin uykularda
kıpırtısız sessiz kızıl kadehi tutan da kim?
canları pahasına içiyorlar
hiç kimseler
gece avcıları inadına dingin
inadına parlasın istiyorlar ay
öyle ki; her gece sessizliğe bürünen
karanlık emelleri var sokakların,
diğer karanlık gecelerden farksız olmayan...
gecenin gitme vaktidir demir alıp sessizce
maviye tahammülü olmadı hiç
kırdı zincirler kilitlerini
aydınlık sevdasına açıldı bütün karanlık kapılar
şafak öyle attı ki birdenbire
karanlığın bütün keyfi kaçtı-
kaçtı da kalktı birden yerinden
suskun matemin üzerine perdeler kapandı
karanlık orman; bakire tanrıça Athena misali saklandı
-herkes kendi karanlığını öylesine benimsemiş ki, dedi sabah...!
bir dirhem aydınlıktan rahatsız olacak kadar karanlıklar.

Mihrişah Azaklı
Geneve
Şah-IKaRgA

Desem ki....

Dursam mı bir yerde, durakalsam mı gücüm yetmediğinde...
Bir tarafıma bir sızı saplanmışken?
Avuçlasam mı hasreti, yoksa kucak dolusu sarılsam mı? Ağlasam mı dudak kıvrımlarıma inerken yaşlar, ya da bir tebessüm alıp 3 kuruşa, taksam mı gözlerime?
Kanayan güller mi dersem demet demet bilmem ki beyaz güllere inat.
Ya da şu dertlerimi bastırıp sabrımın en sabırlı yerine, alıp başımı gitsem mi?
Ölümü sevsem mi yoksa yaşarken yaşadıklarımdan vazgeçip, Ya da sıkıp yumruklarımı rest mi çeksem göğsümü gere gere ölüme... Sussam mı sesim çığlığa dönüşmüşken isyanlarımdan bir akşamüstü, Yoksa sabahımı beklesem onca yıldız inerken günün koynuna yavaş yavaş... Bende mi gitsem bırakıp ta her şeyi sevdasına koşan mecnun misali, Yoksa firavun gibi tövbemi etsem tüm günahlarıma ölüm düşerken başucuma... Vedaları sevmem deyişimden mi aklına gelmişti usulca çekip gitmek... Yoksa planlı bir eylem miydi bu? İzin ver bende uzanayım içim titremişken sonbahar da toprağın koynuna, Ya da sende bırakma sonbahar diye, olsun yine de sonu bahar ya... Konuşmak; ihanet bir san'attır sadakatse zanaat biri zamanla öğrenilir diğerine, yetmez saat... Kefen cebine kürekle para hazirlamakta o Mhrisah! Arkasi Israfil, önü Azrail Sag cenupta da son melek ...sana kalansa biraz toprak bir kürek ...Ya hiç olacak,ya raziysan "çeyrek" birak herseyi Münker ve Nekir'e Göm bakalim Mihrisah... Tükenerek... Hakkımda:Yasam bana verilmis bir sans ve hayat çok güzel... öyle bir ilişkiye tutulursunuz ki,ne sevebilir,ne terkedebilirsiniz.. kör kütük bağlanırsınız..en güzel yıllarınız,acı tatlı hatıralarınızın ortağı olur.. iç çekişlerin nedeni,yazıların ilhamı,sohbetlerinizin konusu olur çok zaman.. göz yaşlarınızda,bilinçaltınızda,kahkahalarınızdadır.. korkunca saklandığınız sığınak,çarpinca öptüğünüz bir bayrak.. sevdamızdır taşıdığımız riyasız ve çıkarsız.. karşılıksızdır,sınırsız ve nihayetsiz.. "ölmek var,dönmek yoktur". gün gelir anlarız,içten içe bir seylerin kanadığını.. tutkulu sevdaların gizli hançerleri başlar parıldamaya.. şurasından burasından eleştirmeye koyuluruz.. tutkulu ilişkilerde ihanetin bedeli ölümcül olur biliriz.. içimizde bir yerlerde giderek büyüyüp gelişen gür bir ses duyulur.. "ya sev böyle,ya terk et" !.. diye son avazıyla... o zaman daha bir farkındalıkla anlaşılır,bir çaresiz "aşktır" bu yaşadığımız.. *ne onunla olur,ne onsuz*... Ve anlar insan yasamin ne denli kiymetli oldugunu...!

SESSIZLIK

SESSIZLIK;

Sessizliğim bir kabuğun kırılmış gürültüsü simdi.
Denizindeki her bir çizgi, soluklaşmış...
Bir çocukluğun kirpikleri gibi açılıp kapanır kapatir kapilari. Sonrasını düşünmeyi keserim aniden...
Aniden, yaşadıklarım çok uzamış bir yol gibi biter.
Gövdemden kopan gölgem, yüzüme yansır...
Ayrılık bir kapının bekçisi, bu son baharı hiç unutturmayacak. Şimdi kanımda dolaşan, düş kırıntılarıyla boyadığım sakinliğim.
Demir bıçak, tüpsüz derinlik...
Siyah hüzünlerimle ben asmalara bagladim bag bozumlarimi Kopmuş damarlarim
Hazinesiz sandıklar da kaniyorum...
Kendim için batık bir gemi silüeti seçtim.

Genevre kayip bir gün...

Mihrisah Azakli

Eski zaman uçakları

Eski zaman uçakları
Hiç duydunuz mu, hiç dinlediniz mi? Bir gece yolculuğunda bir ara yola saptınız mı hiç? Duruverdiniz mi orada öylece? İndiniz mi arabanızdan aşağı? Hayır mı? O zaman ben anlatayım size neler olacağını. Önce sağır olduğunuzu düşüneceksiniz. Acele etmeyin, bekleyin. Sessizliğin sesi sarıverecektir sizi yavaşça. Ve birdenbire fark edeceksiniz gecenin daha önce hiç duymadığınız seslerini. Bir yaprağın açılırken çıkardığı ses, bir böceğin sesi, uzaklarda öten bir baykuşun sesi. Ben küçükken bir gece dedem demişti ki; yeterince sessizse ortalık ve yeterince dikkatli dinlemişsek duyabiliriz yıldızların sesini... Evinizde bile başarabilirsiniz bunu. Gecenin ilerlemiş saatlerinde trafik gürültüsü durduğunda fark edeceksiniz evinizdeki ´sessizliğin sesini´. Son sayım gününü hatırladınız mı? Geçen bir arabanın ne kadar gürültü yaptığını? Peki hiç kendi içinizde yaşadınız mı, duydunuz mu kendi ´sessizliğinizin sesini´? Sessizlik terk ediş değildir, sessizlik kaçış değildir, sessizlik teslimiyet değildir, onaylamak da değildir hiç bir zaman. Fark ettiniz mi? Sessizliğin bir başkaldırı, bir direniş, bir çığlık olduğunu, bir sitem, bir reddediş olabildiğini duyabildiniz mi?